وقتی که تقاضای ویزای کانادا می دهید، افسر مهاجرت مدارک متعددی را از شما درخواست می کند. وی پس از بررسی مدارک تصمیم می گیرد که آیا به شما ویزا بدهد یا خیر. در این نوشته منظور از ویزای کانادا، ویزای توریستی، ویزای تحصیلی و ویزای کاراست. در خصوص مهاجرت به کانادا نوشته زیر را مطالعه کنید.

مبنای اصلی افسر مهاجرت در بررسی مدارک شما اصل ۱۷۹ آئین نامه های مهاجرتی کاناداست. این اصل بیش از همه روی این مسأله تأکید دارد که فرد قصد غیر قانونی ماندن در کانادا را نداشته باشد. به همین دلیل ممکن است افسر مهاجرت به هر یک از دلایل زیر یا ترکیبی از آنها درخواست ویزای متقاضی را رد کند.

متقاضی دلیل محکمی برای حضور در کانادا ندارد

به طور معمول انتظار افسر مهاجرت این است که متقاضی دلیل محکمی برای حضور در کانادا داشته باشد. مثلا برای ویزای تحصیلی، داشتن پذیرش از یک مؤسسه آموزشی مورد تأیید اداره مهاجرت (در اصطلاح DLI) الزامی است. در مورد ویزای کار نیاز است که حتما از یک کارفرمای معتبر دعوت به کار مورد تأیید داشته باشید (به طور معمول با پشتیبانی یک LMIA) و در مورد ویزای توریستی یا دعوتنامه داشته باشید یا آنکه مثلا برای شرکت در یک کارگاه آموزشی معتبر به کانادا بیایید و غیره. اگر دعوتنامه دارید لازم است که رابطه فردی که شما را دعوت کرده با شما به وسیله مدارک محکم ثابت شود. بهتر آن است که دعوتنامه را از یک فامیل نزدیک دریافت کرده باشید.

متقاضی برای سفر یا حضور خود در کانادا به اندازه کافی پول ندارد

قانون یکدستی برای میزان پول وجود ندارد ولی ترجیح این است که نشان بدهید که با توجه به خط فقر کانادا LICO، حداقل به اندازه شش ماه هزینه های خود در کانادا پول در حساب بانکی دارید. اگر کسی شما را به کانادا دعوت می کند، می تواند بخشی از پول به دعوت کننده و بخش دیگر به مسافر تعلق داشته باشد. همچنین اگر دعوت کننده شاغل است می توانید درآمد ماهیانه وی را نیز به وسیله فیش حقوقی اش نشان بدهید. اگر برای تحصیل به کانادا می آیید حداقل شهریه یک ترم و حتی المقدور شهریه یک سال خود را پرداخت کنید. همچنین نشان بدهید که به اندازه حداقل یک سال تحصیل و زندگی در کانادا ذخایر مالی دارید. بهترین نوع ذخیره مالی گردش شش ماهه حساب بانکی است که نشان بدهد همواره در حساب خود پول کافی داشته اید ولی بعضی اوقات افسران مهاجرت به کمتر از این هم راضی می شوند. در کنار حساب بانکی و فیش حقوقی بیمه پزشکی مسافرتی هم می تواند کمک بزرگی باشد، چرا که نشان می دهد اگر خدای نکرده در کانادا دچار بیماری یا حادثه بشوید، حداقل از نظر مالی مشکل نخواهید داشت.

متقاضی به اندازه کافی وابستگی عاطفی یا مالی به کشور خود ندارد

برخی نشانه های وابستگی عاطفی شامل داشتن همسر و فرزند در ایران یا کشور محل سکونت یا داشتن والدین پیری که بخشی از نگهداری از ایشان به عهده شماست، می باشد. البته خیلی موارد دیگر هم می تواند وجود داشته باشد. در خصوص وابستگی مالی هم می توان به داشتن مرخصی محدود از محل کار، داشتن املاک در کشور خود (بخصوص اگر آنها را اجاره داده اید) و غیره اشاره کرد. در مورد ویزای تحصیلی اگر بتوانید نشان دهید که پس از پایان تحصیل در کشور خود فرصت های شغلی بهتری پیدا خواهید کرد کمک شایانی می کند.

سفرهای خارجی متقاضی قانع کننده نیست

حقیقت امر این است که رابطه مشخصی بین سوابق سفر و ریسک مسافرت به کانادا وجود ندارد ولی به هر حال احتمال اینکه ویزای کسی که سفر خارجی نداشته یا کم داشته رد بشود بیشتر از کسی است که سفرهای متعددی داشته است. در ایران مرسوم است که می گویند که باید حتما به حوزه شینگن سفر کرده باشید ولی من در بین مشتریان خود کسانی را داشته ام که بدون هیچ سابقه سفری ویزا گرفته اند و کسانی که به منطقه شینگن سفر کرده اند ولی ویزایشان ریجکت شده است.

متقاضی در پرونده خود دروغ گفته یا واقعیات مرتبط را پنهان کرده است

اگر افسر مهاجرت متقاعد شود که شما در پرونده خود واقعیت ها را پنهان کرده اید یا جعل واقعیت کرده اید، در آن صورت نه تنها تقاضا را ریجکت می کند، بلکه به مدت پنج سال به کانادا ممنوع الورود می شوید.

متقاضی به کانادا ممنوع الورود است

اگر متقاضی به خاطر مسایل پزشکی، مسایل روحی روانی یا سایر مسایل (نظیر سابقه جزایی و غیره) به کانادا ممنوع الورودباشد، ویزا صادر نخواهد شد. بعضی از این دست مشکلات به وسیله تقاضای TRP یا Rehabilitation قابل حل است. می توانید با مشاوره یک فرد متخصص این راه ها را بسنجید.

متقاضی شرایط خاص مورد انتظار را ندارد

مواردی که در بالا آمد شامل هر سه گروه توریستی، تحصیلی و کاری می شود. اما در این دو مورد آخر افسر مهاجرت شرایط دیگری را هم در نظر می گیرد. مثلا در مورد گروه تحصیلی باید حتما باید تحصیل متقاضی در کانادا توجیه داشته باشد (بخصوص وقتی که فاصله ای طولانی بین آخرین دوره تحصیلی و دوره جدید افتاده باشد یا آنکه متقاضی مثلا کارشناسی ارشد دارد و حال می خواهد یک فوق دیپلم از کانادا بگیرد). در مورد گروه کاری هم افسر باید متقاعد شود که متقاضی توان انجام کار را دارد (مثلا سطح زبان وی برای کاری که قرار است انجام بدهد مناسب است).

افسر مهاجرت پرونده را منصفانه بررسی نکرده است

وقتی که پای صدور ویزای موقت کانادا پیش می آید متأسفانه افسران زمان کمی روی پرونده می گذارند و همین باعث اشتباهات متعدد از سوی ایشان می شود. این موارد متأسفانه کم نیست. در چنین شرایطی یا می توانید از افسر مهاجرت درخواست تجدید نظر کنید (که البته به ندرت به این درخواست پاسخ مثبت می دهند)، یا دوباره از اول اقدام کنید، یا آنکه از طریق دادگاه فدرال کانادا از افسر مهاجرت شکایت کنید.

سیاست های کلی اداره مهاجرت به سمت ریجکت کردن پرونده ها سوق دارد

همین چند سال گذشته اداره مهاجرت به ندرت برای ایرانیان ویزای موقت صادر می کرد و صدور ویزا عمدتا به پدر و مادرها ختم می شد. این روزها شرایط کاملا تغییر کرده و بخصوص از اوایل سال ۲۰۱۷ راحت تر ویزا صادر می کنند. به همین دلیل که صدور ویزا را آسان کرده اند ممکن است در آینده صدور ویزا را سخت کنند.

شرایط متقاضی هنگام ورود به کانادا تغییر کرده است

اگر هنگام ورود به کانادا افسر مرزی به هر دلیلی به این نتیجه برسد که دیگر شرایط اصل ۱۷۹ آیین نامه های مهاجرتی را ندارید، می تواند از ورود شما به کانادا ممانعت به عمل بیاورد. همچنین اگر متوجه شود که در پرونده خود دروغ گفته اید یا اطلاعات مهمی را پنهان کرده اید می تواند شما را به مدت ۵ سال به کانادا ممنوع الورود کند.